ارز دیجیتال اتریوم Ethereum | ETH

در دنیای ارزهای دیجیتال، اتریوم (Ethereum) به عنوان یکی از پرطرفدارترین و مهمترین ارزهای دیجیتال معرفی شده است. اتریوم با استفاده از تکنولوژی بلاکچین، برنامه‌پذیری قراردادهای هوشمند را ممکن می‌سازد و به کاربران امکان ایجاد و اجرای برنامه‌های توزیع شده را می‌دهد. در این مقاله، به بررسی اتریوم، معماری آن و کاربردهایش در صنعت ارزهای دیجیتال خواهیم پرداخت.

معرفی اتریوم
اتریوم یک پلتفرم مبتنی بر بلاکچین است که در سال 2015 توسط ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) ایجاد شد. اتریوم با استفاده از توکنی به نام “اتر” (Ether) کار می‌کند که به عنوان واحد پایه برای تبادلات در داخل شبکه و هزینه‌های مربوط به اجرای عملیات استفاده می‌شود. اتریوم، در مقایسه با بیتکوین، امکانات برنامه‌پذیری بیشتری دارد و به کاربران امکان توسعه و اجرای قراردادهای هوشمند را می‌دهد.

معماری اتریوم
اتریوم از یک معماری بلاکچین توکنی استفاده می‌کند که به عنوان بلاکچین اصلی شناخته می‌شود. بر خلاف بیتکوین که برای پرداخت‌های الکترونیکی ساده به کار می‌رود، اتریوم یک پلتفرم قرارداد هوشمند است که به توسعه‌دهندگان امکان ایجاد و اجرای برنامه‌های توزیع شده را می‌دهد. همچنین، اتریوم دارای زبان برنامه‌نویسی Solidity است که برای نوشتن قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود.

کاربردهای اتریوم
اتریوم به عنوان یک پلتفرم قرارداد هوشمند، کاربردهای متعددی در صنعت ارزهای دیجیتال دارد. برخی از کاربردهای اتریوم عبارتند از:

1. قراردادهای هوشمند: قراردادهای هوشمند، برنامه‌هایی هستند که بدون هیچگونه توقف، از طریق بلاکچین ادیجیتال اتریوم اجرا می‌شوند. این قراردادها می‌توانند در انواع صنایع مانند مالی، بیمه، عقارات و غیره استفاده شوند.
2. ارزهای دیجیتال (توکن‌ها): اتریوم به توسعه‌دهندگان امکان ایجاد ارزهای دیجیتال خود را می‌دهد. این ارزها معمولاً به عنوان توکن‌ها شناخته می‌شوند و می‌توانند برای تبادلات داخلی درون شبکه اتریوم و یا در صرافی‌های رمزارز استفاده شوند.
3. اجرای ICOها: Initial Coin Offerings (ICO) یا پیشنهاد اولیه سکه، روشی است که توسط شرکت‌ها و توسعه‌دهندگان برای جمع‌آوری سرمایه استفاده می‌شود. اتریوم به عنوان یک پلتفرم قرارداد هوشمند، اجرای ICOها را ساده‌تر می‌کند و افرادی که علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در این پروژه‌ها هستند، می‌توانند با استفاده از توکن‌های اتریوم خرید کنند.
4. اپلیکیشن‌های دیسنترالایز شده (DApps): اتریوم امکان ایجاد اپلیکیشن‌های دیسنترالایز شده را فراهم می‌کند. این اپلیکیشن‌ها بر مبنای قراردادهای هوشمند اتریوم کار می‌کنند و بدون نیاز به واسطه‌ها و شرکت‌های مرکزی عمل می‌کنند. این اپلیکیشن‌ها می‌توانند در حوزه‌های مختلفی مانند املاک و مستغلات، بازی‌های آنلاین، سامانه‌های رای‌دهی و غیره استفاده شوند.

نتیجه‌گیری
اتریوم به عنوان یک پلتفرم قرارداد هوشمند و ارز دیجیتال، نقش مهمی در صنعت ارزهای دیجیتال ایفا می‌کند. با استفاده از تکنولوژی بلاکچین، اتریوم امکان ایجاد و اجرای برنامه‌های توزیع شده را برای کاربران فراهم می‌کند. از طریق قراردادهای هوشمند، توسعه‌دهندگان می‌توانند ارزهای دیجیتال خود را ایجاد کرده و اپلیکیشن‌های دیسنترالایز شده را توسعه دهند.

فاز مرج (The Merge)

Merge اولین قدم از ۵ قدم پروسه اثبات سهام اتریوم بود. مهم‌ترین نکته‌ای که درباره مرج وجود دارد، کاهش چشمگیر مصرف انرژی تا ۹۹ درصد است. نکته مهم دیگر، کاهش عرضه اتر است؛ قبل از مرج روزانه ۱۲۵۰۰ اتر به ماینرها پاداش داده می‌شد. پس از ادغام، این عدد به ۲۰۰۰ کوین در روز کاهش یافت. این موضوع شبکه اتریوم را به یک شبکه ضدتورمی تبدیل می‌کند.

فاز سرج (The Surge)

این فاز که برای سال ۲۰۲۳ برنامه‌ریزی شده است، شامل اجرای شاردینگ است که باعث افزایش مقیاس‌پذیری شبکه اتریوم خواهد شد. همچنین پس از اجرای کامل سرج، هزینه استفاده از بلاکچین‌های لایه ۲ کاهش چشمگیری خواهد یافت.

فاز اسکارج (The Scourge)

این فاز که به تازگی (بعد از مرج اتریوم) به رودمپ اضافه شده، هدف گنجاندن تراکنش‌های قابل اعتماد، منصفانه  و بی‌طرف را دنبال می‌کند و همچنین مسائل مربوط به حداکثر ارزش قابل استخراج  (MEV) را حل می‌کند؛ این اقدامات شامل جلوگیری از فرانت رانینگ نیز می‌شود.

فاز ورج (The Verge)

آخرین فازهای اتریوم یعنی ورج، پرج (Purge) و اسپلرج (Splurge) در سال‌های بعد از ۲۰۲۳ انجام خواهند شد. فاز ورج سومین بخش از رودمپ اتریوم است. در این فاز، درخت ورکل (Verkle Tree) معرفی و اجرا خواهد شد که ذخیره‌سازی دیتاها و سایز نودها را بهبود می‌بخشد. همچنین در این فاز چیزی به نام “کلاینت‌های بدون حالت (Stateless Client)” نیز معرفی می‌شوند.

درخت ورکل درست مانند درخت مرکل (Merkle Tree) عمل می‌کند؛ یعنی تمام تراکنش‌های یک بلاک را جمع‌بندی می‌کند و برای کاربر اثباتی برای این مجموعه دیتاها می‌سازد که بتواند اعتبار خود را تایید کند. رمزنگاری این درختان پیچیده‌تر از مرکل است و سایز دیتاهای اثبات‌ها را کاهش می‌دهد؛ بنابراین می‌تواند کلاینت‌های بدون حالت و باثبات‌تری ایجاد کند. در این فاز شبکه غیرمتمرکزتر خواهد شد.

فاز پرج (The Purge)

پرج دیتاهای تاریخی اضافی را حذف می‌کند تا شلوغی شبکه را کاهش دهد. Purge به معنی پاک‌سازی است و کاملا مفهوم عملی که این فاز انجام می‌دهد را می‌رساند. در این فاز اساسا مقدار داده‌هایی که باید توسط ولیدیتورها ذخیره‌سازی شود، کاهش می‌یابد. به گفته ویتالیک بوترین، در این فاز شبکه می‌تواند حدود ۱۰۰ هزار تراکنش را در ثانیه پردازش کند.

فاز اسپلرج (The Splurge)

اسپلرج شامل چند ارتقاء کوچک‌تر است تا از عملکرد شبکه به‌صورت یکپارچه اطمینان حاصل کند. در این مرحله چندین پروپوزال (EIP) که با مراحل قبلی چندان سازگاری نداشتند، با یکدیگر ترکیب و اجرا می‌شوند. پس از اجرای کامل فاز اسپلرج، عملکرد شبکه اتریوم با چیزی که امروز می‌بینیم، تفاوت بسیار زیادی خواهد داشت و قوانین جدیدی در شبکه حاکم خواهند بود.