متاورس چیست؟

مدت‌ها قبل از اینکه فیس‌بوک به متا تغییر نام دهد و مارک زاکربرگ، مدیر عامل این شرکت، به طور مفصل در مورد «متاورس» صحبت کند، مفهوم متاورس به سرعت در حال گسترش بود. هیچ راه گریزی از این حقیقت وجود ندارد. حقیقتی که همین حالا هم وجود دارد و به شدت در زندگی ما انسان‌ها نفوذ کرده است.

سوال اینجاست که ‌متاورس چیست؟ آیا متاورس نوعی معامله بزرگ است که برخی از شرکت‌ها آن را مطرح کرده‎اند یا فقط یک روند گذراست که در عرض چند ماه فراموش می‌شود؟ آیا باید همه چیز را در مورد متاورس بدانید و به آن پایبند شوید؟ در این مقاله، به عمق مفهوم ‌متاورس می‌پردازیم و در مورد گذشته، حال و مهمتر از همه آینده آن صحبت می‌کنیم.

متاورس یک واقعیت مجازی است

متاورس در واقع یک واقعیت مجازی است، اما کاملاً مشابه آنچه در فیلم‎های مشهور علمی‌ تخیلی دیده‌اید، نیست. فیلم ماتریکس را تصور کنید، جایی که جهان نوعی شبیه‌سازی دیجیتالی است که همه به آن متصل هستند و آنقدر خوش ساخت است که تقریباً هیچ‌کس نمی‌داند واقعی نیست. ‌متاورس کاملاً شبیه این دنیا نیست، اما قطعاً پتانسیل تبدیل شدن به چیزی فوق‌العاده شگفت انگیز را دارد. ایده بنیادین خلق دنیای متاورس خیلی قبل‌تر از تصور مارک زاکربرگ و شرکت متا وجود داشته؛ در واقع، حتی از خود فیس بوک نیز بسیار قدیمی‌تر است. زاکربرگ متاورس را این طور تعریف کرده، «اینترنتی تجمسی که به جای اینکه فقط به آن نگاه کنید، درون آن هستید.» معنای واقعی ‌متاورس به اندازه توصیف مبهم زاکربرگ از آن گسترده است.

در ابتدایی‌ترین حالت، متاورس یک واقعیت مجازی است که به افراد از سراسر جهان امکان تعامل با یکدیگر و با خود ‌متاورس را می‌دهد. کاربران مجاز به دریافت آیتم‌هایی هستند که امکان برقراری ارتباط در جلسات را به وجود آورده و به این طریق در دنیای متاورس حضوری فعال دارند. با این‌حال، راه‌های زیادی برای تفسیر این مفهوم وجود دارد و در طول سال‌ها پیشرفت زیادی کرده است. در اینترنت، همیشه در حال تعامل با چیزی هستیم – چه یک وب سایت، یک بازی یا یک برنامه چت که ما را به دوستانمان متصل می‌کند. متاورس این مفهوم را یک قدم جلوتر می‌برد و کاربر را در میانه عمل قرار می‌دهد. این وضعیت دری را به سوی تجربیات قوی‌تر و واقعی‌تر می‌گشاید.

تفاوت بین واقعیت مجازی و متاورس چیست؟

واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR) هر دو مفاهیمی‌ هستند که ارتباط نزدیکی با ‌متاورس دارند، اما یکسان نیستند. به جای اینکه آنها را به عنوان تکرارهای متفاوت از چیزی که اساساً یکسان است در نظر بگیرید، بهتر است آنها را به عنوان موجودیت‌های جداگانه‌ای که مکمل یکدیگر هستند مد نظر قرار دهیم.

تجهیزات واقعیت مجازی و واقعیت افزوده به کاربر این امکان را می‌دهد که در دنیای مجازی غوطه ور شود. در مورد واقعیت مجازی، محیط کاملاً متفاوتی به ما نشان داده می‌شود. چه یک بازی یا یک فیلم، واقعیت مجازی به شما امکان می‌دهد با دنیای در حال تغییر اطراف خود تعامل داشته باشید. از سوی دیگر، واقعیت افزوده عناصری را به محیط واقعی شما اضافه می‌کند و به شما امکان می‌دهد به طرق مختلف با آنها تعامل داشته باشید. تفاوت در هدف نهفته است. شما می‌توانید یک بازی واقعیت مجازی یا واقعیت افزوده را در هر زمان معین بدون تعامل با دیگران انجام دهید، اما اساس متاورس، همانطور که متا و سایر شرکت‌ها تصور می‌کنند، تماس انسانی است. به طور خلاصه، متاورس یک زمین بازی برای هر دو مورد فوق است – راهی برای افراد برای به اشتراک گذاشتن دنیای مجازی با هم، چه برای کار، مدرسه، ورزش، یا صرفاً برای سرگرمی.

استفاده از ابزارهای واقعیت مجازی و واقعیت افزوده کمک زیادی به گسترش متاورس خواهد کرد و در مقابل یک بازی ویدئویی باعث می‌شود تا افراد احساس یک تجربه واقعی را پشت سر بگذارند. با این حال، مفهوم متاورس بسیار فراتر از واقعیت مجازی و واقعیت افزوده است –هدف متاورس این است که افراد را به روش‌های ناشناخته‌ای به هم نزدیک‌تر کند. این نیز به نوبه خود، فضای زیادی را برای گسترش ارتباطات باز می‌کند.

چه کسی ‌متاورس را می‌سازد؟

سخنرانی اخیر زاکربرگ در شرکت متا، توجه میلیون‌ها کاربر را به سوی متاورس معطوف کرده، اما غول‌های متعددی در این مسابقه برای آینده وجود دارند. هر یک از این شرکت‌ها دیدگاه خاص خود را از متاورس دارند که به گسترش بیشتر معنای گسترده کلمه کمک می‌کند.

سفر فیس بوک به سمت ‌متاورس در واقع چندان تعجب آور نیست. در مارس ۲۰۱۴، فیس بوک Oculus را به مبلغ ۲٫۳ میلیارد دلار خریداری کرد. این شرکت به انتشار محصولات Oculus Quest ادامه داده و برخی از بهترین هدست‌های واقعیت مجازی را در حال حاضر تولید می‎کند. با توجه به اینکه متا اکنون قصد دارد به شدت به واقعیت مجازی و واقعیت افزوده تکیه کند تا واقع گرایی را به متاورس بیاورد، بنابراین خرید Oculus در هفت سال پیش اصلاً تصمیمی ‌تصادفی به نظر نمی‌رسد. شایان ذکر است که Oculus Quest دیگر به این نام وجود ندارد. با شروع سال ۲۰۲۲، کل خط تولید به Meta Quest تغییر نام داده، بنابراین نام تجاری قبلی پاک می‌شود. علاوه بر متا کوئست، اندرو باسورث، مدیر ارشد فناوری متا، اعلام کرد که برخی از محصولات آکیولوس متا هوریزون نامگذاری می‎شوند. به گفته باسورث، این برند تمام پلتفرم متاورس را در بر می‌گیرد.

با اعلامیه فیس بوک، مایکروسافت از قافله عقب نماند. این غول فناوری به دنبال ساخت یک متاواژه در داخل تیم‌های مایکروسافت از اوایل سال ۲۰۲۲ است. برنامه مایکروسافت این است که از Mesh استفاده کند تا به هر کاربر Teams اجازه دهد در جلسات ویدیویی شرکت کند و تصاویر وب کم را با آواتارهای متحرک جایگزین کند. هوش مصنوعی برای گوش دادن به صدای کاربر و متحرک سازی آواتار استفاده می‌شود. انتقال به شرایط برگزاری سه بعدی جلسات نیز امکان انجام حرکات اضافی افراد را به وجود می‌آورد. اگرچه ممکن است اعلامیه مایکروسافت در مقایسه با متا کوچک به نظر برسد، اما قطعاً گامی ‌به سوی ‌متاورس است که به وضوح علاقه این شرکت را نشان می‌دهد. این تغییرات در Teams نشان می‌دهد که مانند متا، مایکروسافت ممکن است بخواهد متاورس را در آینده مشاغل راه دور ادغام کند.

شرکت انویدیا هم مهره‎ای در مسابقه متاورس دارد و نام Nvidia Omniverse را برای آن انتخاب کرده است. این شرکت آن را «سکویی برای اتصال جهان‌های سه بعدی به یک جهان مجازی مشترک» می‌بیند. مفهوم Omniverse در انویدیا یک پلتفرم مشترک و پایدار است که بین جلسات یکسان می‌ماند. این سیستم بر روی سیستم‌های مبتنی بر RTX اجرا می‌شود و می‌تواند از راه دور به هر دستگاهی پخش شود. به نظر می‌رسد این غول کارت گرافیک تاکنون مسیری متفاوت را با متاورس خود طی کرده است. متا و مایکروسافت تأکید زیادی بر جنبه اجتماعی متاورس دارند، اما تمرکز انویدیا بر همکاری و کاوش در فناوری‌های جدید است. Omniverse توسط طراحان، مهندسان روباتیک و دیگر متخصصان برای شبیه سازی دنیای واقعی در واقعیت مجازی استفاده می‌شود. برای نمونه مهندسان شرکت اریکسون از Omniverse برای شبیه سازی امواج ۵G در محیط‌های شهری استفاده می‌کنند.

با نگاهی به آینده، بازیگر دیگری نیز در این رقابت وارد شده است. شایعه شده که اپل روی یک هدست واقعیت مجازی کامل و عینک واقعیت افزوده کار می‌کند و همه نشانه‌ها حاکی از آن است که این برند به سمت متاورس می‌رود. هر دوی این دستگاه‌ها احتمالاً برای کارکرد باید به یک متاورس متصل شوند، بنابراین ممکن است اپل در ساخت متاورس چندان از متا عقب نباشد.

آیا متاورس فقط یک بازی ویدیویی پنهان است؟

پاسخ کوتاه: نه واقعاً.

پاسخ طولانی: شاید کمی، بسته به دیدگاه شما دارد.

بازی‌های آنلاین مانند Fortnite، World of Warcraft یا Minecraft همگی ‌متاورس هستند – هر کدام به روشی خاص. آنها دنیایی ماندگار برای بازیکنان خود ایجاد می‌کنند تا هر طور که می‌خواهند به آن ملحق شوند و آنجا را ترک کنند. پیشرفت یک بازیکن در یک سرور خارجی ذخیره می‌شود و با سایر کاربران به اشتراک گذاشته می‌شود، به این معنی که هر کاری که در این بازی‌ها انجام می‌دهید را می‌توان در فرصتی دیگر بازبینی کرد.

از نظر فنی، هر بازی را می‌توان یک متاورس در نظر گرفت، و ‌متاورس‌هایی که غول‌های فناوری مختلف روی آن کار می‌کنند، همگی می‌توانند شامل برخی از جنبه‌های بازی باشند. با این حال، ایده متاورس بسیار گسترده تر از یک بازی ویدیویی است. متاورس به منظور جایگزینی یا بهبود عملکرد واقعی در یک فضای مجازی است. کارهایی که کاربران در زندگی روزمره خود انجام می‌دهند، مانند شرکت در کلاس‌ها یا رفتن به محل کار، همه را می‌توان در متاورس انجام داد. شباهت‌هایی بین ‌متاورس‌های بازی‌های ویدیویی و ایده یک ‌متاورس گسترده تر وجود دارد. شما می‌توانید با دیگران تعامل داشته باشید، وظایف مختلفی را با هم انجام دهید و تا حدودی دنیای اطراف خود را شکل دهید. با این حال، همه اینها کاملاً در فضا و محدودیت‌های بازی تنظیم شده است.

برای نمونه، می‏توانید در بازی Minecraft یک قلعه غول‌پیکر بسازید، اما در World of Warcraft، این آزادی را ندارید. بازیکنان مجاز به داشتن یک پادگان هستند، که نوعی قطعه زمین است، اما توانایی کمی در تغییر ظاهر و موقعیت آن خواهند داشت. مهمتر از آن، طرح بازی برای همه بازیکنان یکسان است و آنها فقط در صورت دعوت می‌توانند یکدیگر را ملاقات کنند. مفهوم متاورس در بسیاری از بازی‌های ویدیویی وجود دارد و مدت‌هاست که وجود داشته است. بازی Second Life اساساً یک ‌متاورس است که مانند بسیاری از بازی‌های دیگر هدف نهایی ندارد: فقط به شما امکان می‌دهد در جهان پرسه بزنید و با بازیکنان دیگر تعامل داشته باشید.

در یک متاورس ایده‌آل، شما سرنوشت خود را رقم می‌زنید و بسیاری از محدودیت‌های رایج بازی‌های ویدیویی حذف می‌شوند. با این حال، گام اول در هر متاورس ایجاد شخصیتی منحصربه فرد است.

تبدیل شدن به یک آواتار در متاورس

در متاورس، به کاربران یک آواتار داده می‌شود – نمایشی از خودشان که می‌توانند آن را تغییر دهند تا هر طور که دوست دارند به نظر برسند. شکل ظاهری آواتار به پلتفرم بستگی دارد. می‌تواند چیزی بسیار ابتدایی باشد یا اینکه چیزی با کیفیت بالا و فضای زیادی برای سفارشی سازی داشته باشد. کاربران می‌توانند به زندگی واقعی وفادار بمانند، اما در عین حال می‌توانند خود را به فردی کاملاً متفاوت تبدیل کنند. آواتار، پس از ایجاد، بلیط کاربر برای ورود به دنیای مجازی است. محدودیت‌های آواتار به طور کامل به پلتفرم مربوط می‌شود. برخی از نمونه‌های متاورس شبیه یک بازی ویدیویی هستند و به کاربر اجازه می‌دهند با استفاده از صفحه کلید و ماوس راه برود. نسخه‌های پیشرفته‌تر شامل استفاده از هدست‌ها و کنترل‌های واقعیت مجازی است که با تکرار حرکات واقعی کاربر در متاورس، واقعاً در جهان غوطه‌ور می‌شوند.

شرکت‌های مختلف برداشت‌های متفاوتی از فرآیند ایجاد آواتار دارند. برنامه Microsoft Mesh در سال ۲۰۲۲ در Teams ادغام می‌شود و چیز جدیدی را به دنیای متاورس می‌آورد. این برنامه به کاربر این امکان را می‌دهد که یک آواتار کاملاً سفارشی از خود ایجاد کند. با استفاده از فناوری واقعیت ترکیبی، آواتار کاربر را به شیوه‌ای واقع بینانه نشان می‌دهد. در آینده، این مسئله شامل طیف کاملی از حالات چهره، زبان بدن و پس‌زمینه خواهد بود. متا برنامه‌های بزرگی برای ایجاد آواتار در ‌متاورس آینده خود، Horizon Worlds دارد. آواتارها توسط واقعیت مجازی پشتیبانی می‌شوند و اقدامات کاربر را در زمان واقعی تکرار می‌کنند. شرکت متا همچنین روی آواتارهای فوتورئالیستی کار می‌کند: آواتارهایی با ظاهر چشمگیر و فوق واقعی که در زمان واقعی همراه با محیط اطراف رندر خواهند شد. صرف نظر از پلتفرم، متاورس ایده‌آل به کاربر این امکان را می‌دهد تا آنچه را که می‌خواهد به نمایش بگذارد، در حالی‌که واقعی بودن حالات و حرکات صورت را در صورت پشتیبانی از واقعیت مجازی حفظ می‌کند.

متاورس چگونه به نظر می‌رسد؟

هیچ متاجهان منفردی وجود ندارد که همه جهان‌های دیگر را به یک کل منسجم متصل کند، اگرچه همه آنها شامل استفاده از اینترنت برای اتصال کاربران خود به یکدیگر هستند. به این ترتیب، هر متاورس می‌تواند کاملاً متفاوت از بقیه به نظر برسد. ظاهر یک متاورس کاملاً به خالق آن بستگی دارد. برخی از متاورس‌ها مانند واقعی مجازی جعبه شنی هستند، فضای زیادی برای فعالیت دارند و به هیچ وجه کاربر را محدود نمی‌سازند. این شرایط مشابه با بازی Minecraft است که در آن تمامی افراد دنیای مشابه و یکسانی را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند. یک متاورس می‌تواند شبیه یک کلاس درس، یک خیابان، یک جنگل فانتزی یا اعماق اقیانوس باشد.

در چنین محیطی، قوانین دنیای واقعی بیشتر اعمال می‌شوند. احتمالاً آسمان، ساختمان‌ها و طبیعت و مهم‌تر از همه افراد دیگر را خواهید دید. سبک هنری به متاورس بستگی دارد و می‌تواند کارتونی، واقع گرایانه یا هر چیز دیگری باشد. با این حال، همانطور که زاکربرگ در سخنرانی اصلی خود در متا تأکید کرده، ‌متاورس از محدودیت‌هایی مانند دنیای واقعی رنج نمی‌برد. هیچ دلیلی وجود ندارد که نتوانید با تمام خانواده خود در متاورس به فضا بروید، به شرطی که سازندگان آن اجازه داده باشند که این اتفاق بیفتد.

نکته اصلی این است که یک متاورس می‌تواند شبیه یک کلاس درس، یک خیابان، یک جنگل فانتزی یا اعماق اقیانوس باشد. با این حال، محبوب‌ترین نمونه‌های آن چیزی را ارائه می‌دهند که ترکیبی از همه آن چیزهاست، همه اینها به لطف آزادی ارائه شده به کاربران است.

آیا متاورس امکان پذیر است؟

بیایید لحظه‌ای وقت بگذاریم و سریعاً جایگاه خود را مرور کنیم. ما یک واقعیت مجازی داریم که تنها محدودیت‌هایش در دست خالق آن است. یک آواتار داریم که نشان‌دهنده ماست. البته، یک اتصال اینترنتی داریم که به ما امکان می‌دهد به این دنیای مشترک بپیوندیم.

از اینجا به کجا می‌رویم؟ بستگی دارد.

در دنیای ایده آل، متاورس باید کاربران را به یکدیگر متصل کند. پیوستن به یک سرور عمومی‌ باید توانایی تعامل با هرکس دیگری را که در آن زمان متصل است فراهم کند. اما واقعیت متفاوت است. با افزایش محبوبیت برخی متاورس‌ها، مدیریت چنین بارهای ترافیکی عظیمی‌ برای سرورهایی که میزبان آنها هستند غیرممکن می‌شود. این بدان معناست که برخی از توسعه دهندگان لایه‌های مختلفی ایجاد می‌کنند که کاربران را از هم جدا کرده و به طور موثر جهان را کمی‌ کوچکتر می‌کند.

ممکن است زمانی در آینده فرا رسد که بتوان از این امر اجتناب کرد، اما در حال حاضر، متاورس اغلب تکه تکه شده است – البته ناگفته نماند که مردم از پلتفرم‌های مختلف استفاده می‌کنند و به طور موثر جهان مورد نظر خود را انتخاب می‌کنند. همانطور که در بالا ذکر شد، هر شرکتی برداشت متفاوتی از متاورس دارد. فیس‌بوک روی Horizon Worlds کار می‌کند؛ انویدیا  Omniverse خود را دارد و ماهی‌های بسیار کوچک‌تر در این اقیانوس بسیار بزرگ نیز به آن می‌پیوندند. این واقعیت که این ابر واره‌ها از یکدیگر جدا هستند، بر روی پلتفرم‌های مختلف کار می‌کنند و هیچ کاربرد یا هدف مشترکی ندارند، به این معناست که ایده یک ‌متاورس بزرگ در حال حاضر غیرممکن است.

اگر قرار است متاورس یک دنیای مجازی غول پیکر و مشترک باشد، همه شرکت‌هایی که در انتشار متاورس‌های خودشان دخیل هستند باید به نیروهای فعال این حوزه بپیوندند. برای اینکه این اتفاق بیفتد، نه تنها این برندها باید همکاری کنند، بلکه فناوری سرور باید به سرعت پیشرفت کند. برای میزبانی همه این تکرارهای مختلف متاورس بر روی یک پلتفرم، بارهای غیرقابل تصور سرور نه تنها توسط میزبان، بلکه کاربر نهایی نیز باید مدیریت شود. تا زمانی که این امکان وجود نداشته باشد، متاورس همیشه ممکن است تا حدی تکه تکه باشد و کاربران را مجبور کند تا قبل از اتصال به دنیای مشترک، جهان مورد نظر خود را انتخاب کنند.

هدف از ‌متاورس چیست؟

امکان درک متاورس به عنوان یک مفهوم مجزا و نوین چندان آسان نیست. امکان تعریف هدف این فناوری به شکل کلی وجود دارد. این کار به شکل گروهی و انفرادی انجام می‌شود. هدف کلی متاورس برقراری ارتباط با دیگران از طریق یک جهان مجازی و مشترک است. چه برای کار باشد، چه برای خودسازی یا صرفاً سرگرمی، متاورس برای شکستن مرزهای واقعیت و فاصله وجود دارد و مردم را از سراسر جهان به هم متصل می‌کند. اجازه دادن به کاربران با کمک آواتارهای شخصی برای تعامل با جهان با حق انتخابی مشخص. این همان چیزی است که متاورس آشکارسازی بزرگ خود را روی آن ساخته است – این واقعیت که در متاورس، شما اساساً می‌توانید تقریباً هر کاری را که می‌خواهید انجام دهید. در ادامه برخی از رایج‌ترین کارهایی که می‌توان در متاورس انجام داد ارائه شده اند.

دارایی فردی در متاورس

یک موضوع رایج در متاورس‌ها شامل اجازه به کاربران برای خرید قطعه زمین است. این نوع دارایی، پس از خرید، به یک کاربر خاص اختصاص داده می‌شود و تا زمانی‌که متعلق به آن آواتار خاص باشد، برای سایر بازیکنان در دسترس نیست. زمین‌ها را می‌توان خرید یا اجاره کرد، درست مانند دنیای واقعی. مالکیت دارایی اغلب به کاربر این امکان را می‌دهد که از آن به هر شکلی که می‌خواهد استفاده کند. برخی انتخاب می‌کنند که گالری بسازند تا اشیای خود را در آن قرار دهند، در حالی‌که برخی دیگر مغازه‌ها یا فضاهای عمومی ‌مشترک ایجاد می‌کنند. این مفهوم که به کاربران اجازه دهید آزادانه پرسه بزنند و هر آنچه را که می‌خواهند در فضای خود بسازند، جدید نیست و قطعاً در موفقیت بازی‌هایی مانند Minecraft یا Roblox نقش دارد. خلاقیت کاربر زمان زیادی را برای توسعه دهندگان متاورس صرفه جویی می‌کند.

البته در بستر اینترنت، آزادی بیش از حد می‌تواند به اشکال مختلف سوء استفاده منجر شود. بیشتر متاورس‌ها به نظارت بر محتوای ایجاد شده توسط کاربران خود ادامه می‌دهند و بسته به میزبان، ممکن است حذف شود. حتی یک جهان به ظاهر نامحدود نیز محدودیت‌هایی دارد.

اموال تجاری در متاورس

هنگامی‌که شما مالک چیزی در متاورس هستید، می‌توانید آن را به یکی دیگر از کاربران فروخته یا معامله کنید. این مسئله عنصری از ثروت و اعتبار را به دنیایی جدا از هم می‌افزاید. ارزش برخی از اقلام بیشتر از سایرین است، برخی از اقلام نادر هستند در حالی که برخی دیگر رایج هستند – همه اینها به ایجاد اقتصادی منجر می‌شود که برای یک متاورس خاص اعمال می‌شود. به طور معمول، قطعات زمین در متاورس از نظر اندازه و مکان متفاوت است. از آنجایی که این یک تفسیر مجازی از زندگی واقعی است، جای تعجب نیست که بازار املاک و مستغلات حتی در دنیای متاورس زنده و فعال است.

تبلیغات در متاورس

برخی از متاورس‌ها نه تنها کاربران معمولی، بلکه شرکت‌ها را نیز جذب می‌کنند. از آنجایی که جهان متاورس مشترک است، فرصتی طلایی برای تبلیغات شکل می‎گیرد. صرف خرید زمین و نمایش لوگوی شرکت می‌تواند راهی موثر برای برانگیختن یا تجدید علاقه باشد. شرکت‌ها می‌توانند به روش‌های متعددی از متاورس بهره ببرند. سازماندهی رویدادها، حق رای دادن، و درگیرشدن با پایگاه کاربر در جهانی به ظاهر نامحدود آسان تر می‌شود.

زندگی و تعامل در متاورس

نمونه‌های بالا از کارهایی که می‌توانید در متاورس انجام دهید، همگی جنبه فنی دارند. ما هنوز کاملاً به این نقطه نرسیده‌ایم، اما تلاش‌های شرکت‌هایی مانند متا یا VRChat ما را بیش از گذشته به این موضوع نزدیک می‌کند. در یک متاورس کامل، قادر به تعامل با افراد اطراف خود هستید. این فراتر از چت مبتنی بر متن است که همه ما در بازی‌هایی مانند Second Life یا Habbo دیده‌ایم. ترکیب ارتباطات صوتی، هدست‌های واقعیت مجازی و عینک‌های واقعیت افزوده امکان تعامل در سطح کاملاً جدیدی را فراهم می‌کند. ملاقات با دوستان، رفتن به چتربازی یا تشکیل یک گروه مطالعه در یک کتابخانه مجازی، در تمامی این موارد، مفهوم اصلی متاورس همیشه حول تعامل انسانی می‌چرخد ​​- نه حضوری.

کار و مطالعه در متاورس

از متا گرفته تا مایکروسافت، بسیاری از شرکت‌ها بر توانایی کار، همکاری و مطالعه با هم در متاورس تأکید زیادی دارند. مایکروسافت قصد دارد از Mesh برای آوردن واقع گرایی به جلسات ویدیویی کسل کننده استفاده کند. متا امیدوار است که فضاهای کاری مجازی ایجاد کند و به کارکنان راه دور فرصتی بدهد تا در طول روز کاری خود در واقعیت مجازی با هم وقت بگذرانند. متاورس همچنین می‌تواند برای کار به روش‌های مختلف استفاده شود، از جمله شبیه سازی کارهای دنیای واقعی در واقعیت مجازی. مهندسان، برنامه نویسان، طراحان و بسیاری از متخصصان دیگر از طریق متاورس‌هایی مانند Omniverse می‌توانند از این موضوع استفاده کنند.

ارتباط بین متاورس، ارزهای دیجیتال و NFTها

وقتی صحبت از متاورس می‌شود، غیرممکن است که به ارزهای دیجیتال اشاره‌ای نکنیم. به هر حال، برخی از بزرگ‌ترین نمونه‌های آن مبتنی بر بلاکچین است – چارچوب غیرمتمرکزی که ارزهای دیجیتال در آن عمل می‌کنند. یکی از این نمونه‌ها Decentraland است، یک متاورس شبیه جعبه شنی است که به کاربرانش اجازه می‌دهد قطعه‎های خاصی از زمین را بخرند، قطعات دیگر را کاوش کنند و با یکدیگر تعامل داشته باشند. کل اقتصاد حول محور MANA است – یک ارز دیجیتال که به طور خاص در Decentraland استفاده می‌شود.

چیزی که این فراجهان‌ها را از جهان‌های دارای مالکیت تجاری متمایز می‌کند، این واقعیت است که آنها به یک شبکه غیرمتمرکز متکی هستند که در آن دارایی‌های شما متعلق به شماست و توسط مالک‌های متاورس کنترل نمی‌شود. رمزارزها، و در نتیجه، جهان‌هایی که در اطراف آنها قرار دارند، معمولاً غیرمتمرکز هستند. این بدان معناست که ارز، زمین مجازی، یا کل متاورس متعلق به یک نهاد واحد نیست و نمی‌توان آنها را معامله کرد یا به هر طریق دیگری به نابودی کشاند. تمرکززدایی شامل قراردادهایی است که بین شبکه‌ای از کاربران و اکثریت آرا توزیع می‌شود. مگر اینکه اکثریت شبکه به حذف متاورس رأی دهند، در تئوری باید برای همه قابل دسترسی باشد.

برخی از برندها و فرنچایزهای معروف در حال حاضر در The Sandbox صاحب زمین هستند. زمین‌های غول پیکر متعلق به Atari، RollerCoaster Tycoon، The Walking Dead، Shaun the Sheep، و حتی South China Morning Post را خواهید دید. این شرایط ترکیبی از برندهای مختلف را در کنار یکدیگر قرار می‌دهد. آینده این وضعیت بسیار نویدبخش است به طوریکه بسیاری از شرکت‌های معروف به دنبال سرمایه گذاری در این واقعیت مجازی هستند.

آینده ‌متاورس

هیچ کس نمی‌تواند منکر این قضیه شود که مفهوم متاورس در حال عبور از تمامی مرزهای ناشناخته دنیای مجازی است. پیش از این استفاده‌هایی از این واقعیت مجازی برای پیشبرد کارها و تعیین میزان محدودیت‌های متاورس انجام شده است. تراویس اسکات کنسرتی مجازی در فورتنایت اجرا کرد که بیش از ۱۲ میلیون نفر در آن شرکت کردند. جاستین بیبر به تازگی اعلام کرده که قصد دارد همین کار را انجام دهد. حتی با وجود اینکه The Sandbox هنوز زنده نیست، اسنوپ داگ، یکی از حامیان پرشور NFTها، قبلاً زمینی در آن خریده و به مردم اجازه می‌دهد برای بازدید از عمارت او در آینده، کارت VIP بخرند. زاکربرگ بر این باور است که آینده اینترنت در ‌متاورس نهفته است – او حتی تا آنجا پیش رفت که آن را جانشین اینترنت تلفن همراه نامید. اینکه آیا این درست است یا نه هنوز باید دید.